Over die regenboog, de tranen en de zonnestralen!
Als ik een superkracht zou mogen kiezen... dan koos ik ervoor om met een glimlach en een knipoog iedereen gezond en gelukkig te maken, te doen stralen zonder er iets voor terug te krijgen zonder - op het einde van de rit - mezelf te vergeten... Maar de laatste tijd rollen er te veel tranen over mijn wangen en staat er te vaak een regenboog op mijn gezicht. Het stralen ben ik kwijt, de twinkel wordt gedoofd. door sommigen die liever zelf stralen door diepe teleurstelling door de spinsels in mijn hoofd door de onmacht en de onzekerheid En dan zijn ze daar, de gevoelens van warmte en dankbaarheid, van eerlijkheid en erkenning, van oprechtheid en echte vriendschap, van liefde! Bijna een jaar geleden werd ik onwel, op een dag dat ik hoorde te stralen want de hubby werd die dag 55, de zoon kreeg goed nieuws te horen in UZ Leuven en ik mocht een nieuw project voorstellen aan een volle zaal directies en de afgevaardigd bestuurder van het GO! Maar ik werd onwel, in volle presentatie. Toch deed
